Filipino

𝗞𝗔𝗧𝗜𝗬𝗔𝗞𝗔𝗡

Ipinapakita ng buong-pusong pagsuko ni Cristo sa Diyos na ang buhay ay nagpapatuloy pagkatapos ng kamatayan, at nagbibigay katiyakan ito sa ating kaligtasan.

𝗕𝗔𝗦𝗔𝗛𝗜𝗡

𝘕𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘨-𝘢𝘢𝘭𝘢𝘴 𝘥𝘰𝘴𝘦 𝘯𝘢 𝘯𝘨 𝘵𝘢𝘯𝘨𝘩𝘢𝘭𝘪, 𝘯𝘢𝘸𝘢𝘭𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘭𝘪𝘸𝘢𝘯𝘢𝘨 𝘯𝘨 𝘢𝘳𝘢𝘸, 𝘢𝘵 𝘥𝘶𝘮𝘪𝘭𝘪𝘮 𝘴𝘢 𝘣𝘶𝘰𝘯𝘨 𝘭𝘶𝘱𝘢𝘪𝘯 𝘴𝘢 𝘭𝘰𝘰𝘣 𝘯𝘨 𝘵𝘢𝘵𝘭𝘰𝘯𝘨 𝘰𝘳𝘢𝘴. 𝘈𝘵 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘶𝘳𝘵𝘪𝘯𝘢 𝘴𝘢 𝘭𝘰𝘰𝘣 𝘯𝘨 𝘵𝘦𝘮𝘱𝘭𝘰 𝘢𝘺 𝘯𝘢𝘩𝘢𝘵𝘪 𝘮𝘶𝘭𝘢 𝘴𝘢 𝘪𝘵𝘢𝘢𝘴 𝘩𝘢𝘯𝘨𝘨𝘢𝘯𝘨 𝘴𝘢 𝘪𝘣𝘢𝘣𝘢. 𝘚𝘶𝘮𝘪𝘨𝘢𝘸 𝘯𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘭𝘢𝘬𝘢𝘴 𝘴𝘪 𝘑𝘦𝘴𝘶𝘴, “𝘈𝘮𝘢, 𝘪𝘱𝘪𝘯𝘢𝘨𝘬𝘢𝘬𝘢𝘵𝘪𝘸𝘢𝘭𝘢 𝘬𝘰 𝘴𝘢 𝘪𝘯𝘺𝘰 𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘬𝘪𝘯𝘨 𝘦𝘴𝘱𝘪𝘳𝘪𝘵𝘶!” 𝘈𝘵 𝘱𝘢𝘨𝘬𝘢𝘴𝘢𝘣𝘪 𝘯𝘪𝘺𝘢 𝘯𝘪𝘵𝘰, 𝘯𝘢𝘭𝘢𝘨𝘰𝘵 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘯𝘺𝘢𝘯𝘨 𝘩𝘪𝘯𝘪𝘯𝘨𝘢. 𝗟𝗨𝗖𝗔𝗦 𝟮𝟯:𝟰𝟰–𝟰𝟲

Mga Karagdagang Babasahin: 𝗝𝗨𝗔𝗡 𝟭𝟰:𝟭–𝟯; 𝗠𝗚𝗔 𝗧𝗔𝗚𝗔-𝗥𝗢𝗠𝗔 𝟴:𝟯𝟴–𝟯𝟵; 𝟭 𝗧𝗘𝗦𝗔𝗟𝗢𝗡𝗜𝗖𝗔 𝟰:𝟭𝟲–𝟭𝟳; 𝗣𝗔𝗛𝗔𝗬𝗔𝗚 𝟮𝟭:𝟰

Ipinapakita ng buong-pusong pagsuko ni Cristo sa Diyos na ang buhay ay nagpapatuloy pagkatapos ng kamatayan, at nagbibigay katiyakan ito sa ating kaligtasan.

Ilang sandali bago ang Kanyang huling hininga, binanggit ni Jesus ang Salmo 31:5, isang salmo na ginagamit ng mga Judio bilang panalangin sa gabi. Sa gitna ng Kanyang pagdadalamhati, idinasal Niya ang isang awitin na maaaring una Niyang natutunan sa bahay. At hindi ito pabulong kundi pasigaw.

Sa puntong ito ng Kanyang pagkakapako, ang simpleng paghinga ay maaaring isang labis na pagpapahirap. Gayunpaman, pinilit Niya ang sarili na magsalita sa isang malakas na boses. Bakit? Siguro hindi ito para sa Kanya kundi para sa mga taong nakapalibot sa Kanya. 

Siguro ito ay para sa atin.

Sa mga huling salita na ito, ipinakita ni Jesus ang pagsuko sa Diyos nang may pananalig at buong kapanatagan. Alam Niya na hindi pa tapos ang kwento. Habang umaalingawngaw ang mga salitang ito sa kasaysayan, nagpapatotoo ito sa mga nakakarinig, “Manalig kayo sa Akin, at makakatanggap kayo ng kasiguruhan kahit kaharap pa ang kamatayan. Malalaman ninyo na sigurado ang inyong walang hanggan.” 

Ngayong linggo, matapos nating pag-isipan ang mga salitang sinabi ni Jesus sa krus, naiintindihan natin na wala na Siya sa krus. Nakaupo na Siya sa kanang kamay ng Diyos sa langit, at ipinadala Niya ang Banal na Espiritu. Sa mga panahon ng pagdududa, ibinubulong sa atin ng Banal na Espiritu ang mga salita ni Jesus.

Kapag pakiramdam natin ay hindi mapapatawad ang ating mga kasalanan, maririnig natin, “𝘈𝘮𝘢, 𝘱𝘢𝘵𝘢𝘸𝘢𝘳𝘪𝘯 𝘮𝘰 𝘴𝘪𝘭𝘢.”

Kapag pakiramdam natin ay nag-iisa tayo at walang kapamilya, maririnig natin, “𝘉𝘢𝘣𝘢𝘦, 𝘪𝘵𝘶𝘳𝘪𝘯𝘨 𝘮𝘰 𝘴𝘪𝘺𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘯𝘢𝘬.”

Kapag pakiramdam natin ay hindi tayo sapat, maririnig natin, “𝘛𝘢𝘱𝘰𝘴 𝘯𝘢.”

Kapag ang ating mga puso ay puno ng takot, maririnig natin, “𝘈𝘮𝘢, 𝘪𝘱𝘪𝘯𝘢𝘨𝘬𝘢𝘬𝘢𝘵𝘪𝘸𝘢𝘭𝘢 𝘬𝘰 𝘴𝘢 𝘪𝘯𝘺𝘰 𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘬𝘪𝘯𝘨 𝘦𝘴𝘱𝘪𝘳𝘪𝘵𝘶!”

Ang ating mga puso ay umaapaw sa papuri habang kinakanta ang mga kataga na sinulat ng isang bulag na manunulat na si Fanny Crosby: “𝘉𝘭𝘦𝘴𝘴𝘦𝘥 𝘢𝘴𝘴𝘶𝘳𝘢𝘯𝘤𝘦, 𝘑𝘦𝘴𝘶𝘴 𝘪𝘴 𝘮𝘪𝘯𝘦!” (𝘗𝘪𝘯𝘢𝘨𝘱𝘢𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘒𝘢𝘵𝘪𝘺𝘢𝘬𝘢𝘯, 𝘴𝘪 𝘑𝘦𝘴𝘶𝘴 𝘢𝘺 𝘈𝘬𝘪𝘯!)

𝗣𝗔𝗚-𝗜𝗦𝗜𝗣𝗔𝗡

Pag-isipan ang panahon na kinailangan mong manalig sa Diyos nang lubos kahit may takot ka o hindi ka sigurado. Paano hinubog ng karanasan na iyon ang pananampalataya mo?

𝗚𝗔𝗪𝗜𝗡

Maglakad ka sa isang mapayapang lugar at ituon ang iyong atensyon sa pagpapaubaya mo ng mga takot at pag-aalinlangan mo sa kamay ng Diyos. Habang naglalakad, bigkasin mo ang mga salita ni Jesus sa krus at hayaan mong magpaulit-ulit ito sa iyong puso.

𝗣𝗔𝗡𝗔𝗟𝗔𝗡𝗚𝗜𝗡

Ama sa langit, maraming salamat po sa ganap na sakripisyo ng Iyong Anak. Sa kahuli-hulihan Niyang paghinga, inihayag Niya ang Kanyang tiwala sa Inyo: “Ama, ipinagkakatiwala ko sa inyo ang aking espiritu!” Kapag humaharap kami sa mga pagsubok at pag-aalinlangan, sana’y pagkunan namin ng lakas at kasiguruhan ang mga salitang ito.

Ipinagkakatiwala namin ang aming mga buhay sa Inyong mga kamay. Tulungan po Ninyo kaming mamuhay araw-araw nang may buong pusong pagsuko tulad ng ipinakita sa amin ni Jesus. Nagtitiwala kami na may katiyakan sa Inyong mga kamay ang kinabukasan namin.

Panatag kami sa Iyong presensya dahil alam naming may katiyakan ang habambuhay namin sa Inyo.

Sa ngalan ni Jesus, Amen.