Ang Kurtina

𝘽𝙖𝙨𝙖𝙝𝙞𝙣

𝘕𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘨-𝘢𝘢𝘭𝘢𝘴 𝘥𝘰𝘴𝘦 𝘯𝘢 𝘯𝘨 𝘵𝘢𝘯𝘨𝘩𝘢𝘭𝘪, 𝘯𝘢𝘸𝘢𝘭𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘭𝘪𝘸𝘢𝘯𝘢𝘨 𝘯𝘨 𝘢𝘳𝘢𝘸, 𝘢𝘵 𝘥𝘶𝘮𝘪𝘭𝘪𝘮 𝘴𝘢 𝘣𝘶𝘰𝘯𝘨 𝘭𝘶𝘱𝘢𝘪𝘯 𝘴𝘢 𝘭𝘰𝘰𝘣 𝘯𝘨 𝘵𝘢𝘵𝘭𝘰𝘯𝘨 𝘰𝘳𝘢𝘴. 𝘈𝘵 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘶𝘳𝘵𝘪𝘯𝘢 𝘴𝘢 𝘭𝘰𝘰𝘣 𝘯𝘨 𝘵𝘦𝘮𝘱𝘭𝘰 𝘢𝘺 𝘯𝘢𝘩𝘢𝘵𝘪 𝘮𝘶𝘭𝘢 𝘴𝘢 𝘪𝘵𝘢𝘢𝘴 𝘩𝘢𝘯𝘨𝘨𝘢𝘯𝘨 𝘴𝘢 𝘪𝘣𝘢𝘣𝘢. 𝘚𝘶𝘮𝘪𝘨𝘢𝘸 𝘯𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘭𝘢𝘬𝘢𝘴 𝘴𝘪 𝘑𝘦𝘴𝘶𝘴, “𝘈𝘮𝘢, 𝘪𝘱𝘪𝘯𝘢𝘨𝘬𝘢𝘬𝘢𝘵𝘪𝘸𝘢𝘭𝘢 𝘬𝘰 𝘴𝘢 𝘪𝘯𝘺𝘰 𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘬𝘪𝘯𝘨 𝘦𝘴𝘱𝘪𝘳𝘪𝘵𝘶!” 𝘈𝘵 𝘱𝘢𝘨𝘬𝘢𝘴𝘢𝘣𝘪 𝘯𝘪𝘺𝘢 𝘯𝘪𝘵𝘰, 𝘯𝘢𝘭𝘢𝘨𝘰𝘵 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘯𝘺𝘢𝘯𝘨 𝘩𝘪𝘯𝘪𝘯𝘨𝘢. 𝘕𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘬𝘪𝘵𝘢 𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘱𝘪𝘵𝘢𝘯 𝘯𝘨 𝘮𝘨𝘢 𝘴𝘶𝘯𝘥𝘢𝘭𝘰 𝘢𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘯𝘨𝘺𝘢𝘳𝘪, 𝘱𝘪𝘯𝘶𝘳𝘪 𝘯𝘪𝘺𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘋𝘪𝘰𝘴 𝘢𝘵 𝘴𝘪𝘯𝘢𝘣𝘪, “𝘛𝘰𝘵𝘰𝘰 𝘯𝘨𝘢𝘯𝘨 𝘸𝘢𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘴𝘢𝘭𝘢𝘯𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘵𝘢𝘰𝘯𝘨 𝘪𝘵𝘰.” 𝗟𝗨𝗖𝗔𝗦 𝟮𝟯:𝟰𝟰–𝟰𝟳

Basahin din ang 𝗘𝗫𝗢𝗗𝗨𝗦 𝟮𝟲:𝟯𝟭–𝟯𝟯; 𝗠𝗔𝗧𝗘𝗢 𝟮𝟳:𝟱𝟭–𝟱𝟰; 𝗠𝗔𝗥𝗖𝗢𝗦 𝟭𝟱:𝟮𝟮–𝟯𝟴; 𝗝𝗨𝗔𝗡 𝟭𝟵:𝟭𝟳–𝟯𝟬; 𝗛𝗘𝗕𝗥𝗘𝗢 𝟰:𝟭𝟲; 𝟭𝟬:𝟭𝟵–𝟮𝟮. 

𝙋𝙖𝙜-𝙞𝙨𝙞𝙥𝙖𝙣

Ang toldang sambahan noong panahon ni Moises at ang templo noong panahon ni Solomon ay sumisimbolo sa kagustuhan ng Diyos na manirahan at makipag-ugnayan sa Kanyang mamamayan. Ginawa ang mga gamit dito para ipaalala ang tungkol sa hardin ng Eden, kung saan naranasan ng tao ang tamang ugnayan sa Diyos. Ang pagkakaiba ng mga tao na maaaring pumasok sa toldang sambahan at sa templo ay malinaw na pagpapakita ng kabanalan ng Diyos at kasalanan ng tao. May isang kurtina na naghihiwalay sa Banal na Lugar at sa Pinakabanal na Lugar (Exodus 26:31–33). Ang kurtina ay pinaburdahan ng mga kerubin, na kumakatawan sa mga kerubin na inilagay upang bantayan ang daan papasok sa hardin ng Eden matapos makapasok ang kasalanan sa mundo. Ipinapakita nito na ang pagpasok sa presensya ng Diyos ay ipinagbabawal at may mga limitasyon. Ang Diyos ay banal at dalisay; ang tao ay hindi. Kaya’t hindi basta-basta makakapasok ang tao sa presensya ng Diyos.

Isang beses sa isang taon, tanging ang punong pari lamang ang pinapayagang pumasok sa Pinakabanal na Lugar at mag-alay ng mga handog para sa pagtubos ng kasalanan ng mga tao. Kailangang walang kapintasan ang punong pari sa harap ng Diyos. Kung siya ay nagkulang, maaari siyang mamatay at hihilahin na lamang siya palabas gamit ang lubid na nakakabit sa kanyang paa. Para sa mga hindi Hebreo tulad natin, wala tayong kakayahang makapasok sa toldang sambahan. Kaya kung tayo lang, mananatili tayo sa kasalanan at hindi natin kayang iligtas ang ating mga sarili.

Ngunit mahal ng Diyos ang Kanyang nilikha at ayaw Niyang mahiwalay tayo sa Kanya magpakailanman. Hindi kung sino na lang ang ipinadala ng Diyos para gawin ang imposible. Ipinadala Niya si Jesus, ang perpektong Punong Pari, na nag-alay ng handog para sa Diyos. At ang handog na iyon ay ang Kanyang sarili—ang perpektong Tupa ng Diyos.

Ang pagkapunit ng kurtina sa templo nang si Jesus ay ipinako sa krus ay nagpapatunay ng pag-ibig at hangarin ng Diyos na makasama ang Kanyang nilikha. Sumisimbolo ito ng pag-aalis ng hadlang sa pagitan ng Diyos at sangkatauhan, at ginawa nitong abot-kamay para sa mga mananampalataya ang Kanyang presensya. Ang pagkapunit ng kurtina sa templo ay isa sa mga bihirang pangyayaring itinala sa lahat ng Ebanghelyo. Dalawa sa mga Ebanghelyo ang nagsabi na ang kurtina ay napunit mula taas hanggang baba. Kung itinuring ito bilang isang mahalagang pangyayari ng apat na manunulat ng Ebanghelyo, dapat nating pagtuunan ito ng pansin at unawain ang mas malalim na kahulugan nito. Ipinapakita sa atin ng punit na kurtina na ang ating kaligtasan ay nasa pangunguna at plano ng Diyos. Dahil sa tinapos Niyang gawain, nagkaroon tayo ng daan para makapasok sa Kanyang trono ng biyaya.

Nang binanggit ni Jesus ang mga salitang, “𝘛𝘢𝘱𝘰𝘴 𝘯𝘢,” inihayag Niya na natupad na ang pangako at natapos na ang pinakamalupit na sakripisyo. Dahil si Jesus ang pinakamahalagang handog at ang Tupa ng Diyos na isinakripisyo, hindi na natin kailangang mag-alay ng iba pang sakripisyo para bayaran ang ating mga kasalanan. Ang ginawa ni Jesus ay nagbigay sa atin ng ganap na daan papalapit sa Diyos. Ang ibig sabihin ng punit na kurtina ay may daan na ang mga mananampalataya ngayon para makalapit sa Diyos sa pamamagitan ng sakripisyo ni Jesus (Hebreo 4:16; 10:19–22). 𝗗𝗮𝗵𝗶𝗹 𝘀𝗶 𝗝𝗲𝘀𝘂𝘀 𝗮𝗻𝗴 𝗮𝘁𝗶𝗻𝗴 𝗽𝗲𝗿𝗽𝗲𝗸𝘁𝗼𝗻𝗴 𝗣𝘂𝗻𝗼𝗻𝗴 𝗣𝗮𝗿𝗶 𝗮𝘁 𝗮𝗻𝗴 𝗽𝗲𝗿𝗽𝗲𝗸𝘁𝗼𝗻𝗴 𝗵𝗮𝗻𝗱𝗼𝗴 𝗽𝗮𝗿𝗮 𝘀𝗮 𝗮𝘁𝗶𝗻𝗴 𝗺𝗴𝗮 𝗸𝗮𝘀𝗮𝗹𝗮𝗻𝗮𝗻, 𝗮𝗻𝘂𝗺𝗮𝗻𝗴 𝗼𝗿𝗮𝘀 𝗮𝘆 𝗺𝗮𝗸𝗮𝗸𝗮𝗹𝗮𝗽𝗶𝘁 𝗻𝗮 𝘁𝗮𝘆𝗼 𝘀𝗮 𝗗𝗶𝘆𝗼𝘀 𝗻𝗮𝗻𝗴 𝗯𝘂𝗼 𝗮𝗻𝗴 𝗹𝗼𝗼𝗯 𝘀𝗮 𝗽𝗮𝗻𝗮𝗹𝗮𝗻𝗴𝗶𝗻. Siya ang gumawa ng daan para sa atin, at ngayon ay malaya na tayong makakalapit sa Diyos at maaari na tayong makipag-ugnayan sa Kanya araw-araw.

𝗜’𝘃𝗲 𝗙𝗼𝘂𝗻𝗱 𝗮 𝗪𝗮𝘆

Ni Paul Rader

(𝘐𝘴𝘪𝘯𝘢𝘭𝘪𝘯 𝘴𝘢 𝘍𝘪𝘭𝘪𝘱𝘪𝘯𝘰)

𝘔𝘢𝘥𝘢𝘭𝘢𝘴, 𝘢𝘯𝘨 𝘱𝘶𝘴𝘰 𝘬𝘰’𝘺 𝘯𝘢𝘨𝘯𝘢𝘯𝘢𝘪𝘴 𝘮𝘢𝘯𝘢𝘭𝘢𝘯𝘨𝘪𝘯

𝘔𝘢𝘬𝘢𝘴𝘢𝘭𝘢𝘯𝘢𝘯, 𝘬𝘢𝘺𝘢’𝘵 𝘢𝘯𝘰 𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘬𝘪𝘯𝘨 𝘴𝘢𝘴𝘢𝘣𝘪𝘩𝘪𝘯?

𝘔𝘢𝘺 𝘱𝘢𝘳𝘢𝘢𝘯 𝘯𝘨 𝘱𝘢𝘨𝘭𝘪𝘭𝘪𝘯𝘪𝘴 𝘯𝘨 𝘥𝘶𝘨𝘰, ‘𝘺𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘴𝘢𝘣𝘪 𝘴𝘢 𝘢𝘬𝘪𝘯 

𝘕𝘢 𝘣𝘪𝘯𝘶𝘬𝘴𝘢𝘯 𝘯𝘪 𝘑𝘦𝘴𝘶𝘴, 𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘬𝘪𝘯𝘨 𝘗𝘢𝘯𝘨𝘪𝘯𝘰𝘰𝘯.

𝘕𝘢𝘬𝘪𝘵𝘢 𝘬𝘰 𝘢𝘯𝘨 𝘥𝘢𝘢𝘯 𝘴𝘢 𝘱𝘢𝘮𝘢𝘮𝘢𝘨𝘪𝘵𝘢𝘯 𝘯𝘨 𝘥𝘶𝘨𝘰, 𝘭𝘢𝘮𝘱𝘢𝘴 𝘴𝘢 𝘬𝘶𝘳𝘵𝘪𝘯𝘢

𝘗𝘢𝘵𝘶𝘯𝘨𝘰 𝘴𝘢 𝘗𝘪𝘯𝘢𝘬𝘢𝘣𝘢𝘯𝘢𝘭 𝘯𝘢 𝘓𝘶𝘨𝘢𝘳 𝘬𝘢𝘴𝘢𝘮𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘋𝘪𝘺𝘰𝘴

𝘋𝘰𝘰𝘯, 𝘴𝘢 𝘒𝘢𝘯𝘺𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘱𝘢𝘯𝘨𝘺𝘢𝘳𝘪𝘩𝘢𝘯 𝘭𝘢𝘣𝘢𝘯 𝘴𝘢 𝘬𝘢𝘴𝘢𝘭𝘢𝘯𝘢𝘯, 𝘢𝘬𝘰’𝘺 𝘯𝘢𝘨𝘵𝘢𝘵𝘢𝘨𝘶𝘮𝘱𝘢𝘺

𝘔𝘢𝘬𝘢𝘬𝘢𝘭𝘢𝘬𝘢𝘥 𝘢𝘬𝘰 𝘴𝘢 𝘭𝘢𝘯𝘥𝘢𝘴 𝘯𝘢 𝘒𝘢𝘯𝘺𝘢𝘯𝘨 𝘵𝘪𝘯𝘢𝘩𝘢𝘬

𝘈𝘯𝘨 𝘮𝘨𝘢 𝘢𝘳𝘢𝘸 𝘯𝘨 𝘱𝘢𝘨𝘬𝘢𝘭𝘪𝘨𝘢𝘸 𝘢𝘺 𝘵𝘢𝘱𝘰𝘴 𝘯𝘢

𝘞𝘢𝘭𝘢 𝘯𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘨𝘢 𝘢𝘳𝘢𝘸 𝘯𝘨 𝘱𝘢𝘨-𝘢𝘢𝘭𝘪𝘯𝘭𝘢𝘯𝘨𝘢𝘯

𝘕𝘨𝘢𝘺𝘰𝘯, 𝘪𝘴𝘢𝘯𝘨 𝘣𝘢𝘨𝘰𝘯𝘨 𝘭𝘢𝘯𝘥𝘢𝘴 𝘯𝘨 𝘱𝘢𝘯𝘢𝘭𝘢𝘯𝘨𝘪𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘨𝘴𝘪𝘮𝘶𝘭𝘢

𝘕𝘢 𝘵𝘢𝘯𝘨𝘪𝘯𝘨 𝘴𝘪 𝘑𝘦𝘴𝘶𝘴 𝘭𝘢𝘮𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘨𝘣𝘪𝘨𝘢𝘺-𝘥𝘢𝘢𝘯

𝙏𝙪𝙢𝙪𝙜𝙤𝙣

• Ano ang mga hadlang na inalis ng Diyos sa buhay mo nang ipakita Niya ang Kanyang sarili sa iyo? May mga bagay pa rin ba na humahadlang sa paglalakbay mo nang kasama Siya? Ipanalangin na ipakita ito sa iyo ng Diyos at alamin kung ano ang kailangan mong gawin upang makalapit sa Kanya nang walang hadlang.

• Si Jesus ang perpektong Punong Pari at ang perpektong handog para sa ating mga kasalanan. Ano ang tugon mo rito, at paano ito makakaapekto sa buhay at mga ugnayan mo?

• Ang paglapit sa Diyos ay isang aktibong pagpili na hindi kusang nangyayari. Magpasya kang lumapit sa Diyos ngayon. Sa panalangin, lumapit ka sa trono ng biyaya nang buo ang loob, at tanggapin ang Kanyang habag at tulong para iyong mga pangangailangan. Dumarating ang tulong Niya sa tamang panahon at abot-kamay mo ito.

𝙋𝙖𝙣𝙖𝙡𝙖𝙣𝙜𝙞𝙣

Mahal na Diyos, salamat po sa pagbibigay sa amin ng daan sa pamamagitan ni Jesus para diretso kaming makalapit sa Iyo. Nagpapasalamat kami sa Kanyang sakripisyo at sa pagkakaroon namin ng ugnayan sa Iyo ngayon. Amen.