Probisyon at Pagiging Kontento

𝗪𝗔𝗥𝗠 𝗨𝗣

• Balikan ang isang pagkakataon na talagang nakaramdam ka ng pagiging kontento. Ano ang dahilan kung bakit ito ang naramdaman mo?

• Magkwento tungkol sa isang panahon na kaunti lang ang meron ka, pero nakaranas ka pa rin ng kagalakan at kapayapaan.

• Ano ang isang bagay na madalas mong inaalala? Bakit?

𝗪𝗢𝗥𝗗

𝘓𝘶𝘣𝘰𝘴 𝘢𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘨𝘢𝘨𝘢𝘭𝘢𝘬 𝘴𝘢 𝘗𝘢𝘯𝘨𝘪𝘯𝘰𝘰𝘯 𝘥𝘢𝘩𝘪𝘭 𝘮𝘶𝘭𝘪 𝘯ʼ𝘺𝘰𝘯𝘨 𝘪𝘱𝘪𝘯𝘢𝘬𝘪𝘵𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘱𝘢𝘨𝘮𝘢𝘮𝘢𝘭𝘢𝘴𝘢𝘬𝘪𝘵 𝘯ʼ𝘺𝘰 𝘴𝘢 𝘢𝘬𝘪𝘯. 𝘈𝘭𝘢𝘮 𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘭𝘢𝘨𝘪 𝘬𝘢𝘺𝘰𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘨𝘮𝘢𝘮𝘢𝘭𝘢𝘴𝘢𝘬𝘪𝘵 𝘴𝘢 𝘢𝘬𝘪𝘯, 𝘬𝘢𝘺𝘢 𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘸𝘢𝘭𝘢 𝘬𝘢𝘺𝘰𝘯𝘨 𝘱𝘢𝘨𝘬𝘢𝘬𝘢𝘵𝘢𝘰𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘪𝘱𝘢𝘬𝘪𝘵𝘢 𝘪𝘵𝘰. 𝘏𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘬𝘰 𝘴𝘪𝘯𝘢𝘴𝘢𝘣𝘪 𝘪𝘵𝘰 𝘥𝘢𝘩𝘪𝘭 𝘯𝘢𝘯𝘨𝘩𝘪𝘩𝘪𝘯𝘨𝘪 𝘢𝘬𝘰 𝘯𝘨 𝘵𝘶𝘭𝘰𝘯𝘨 𝘴𝘢 𝘪𝘯𝘺𝘰. 𝘚𝘢𝘱𝘢𝘨𝘬𝘢𝘵 𝘯𝘢𝘵𝘶𝘵𝘶𝘯𝘢𝘯 𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘨𝘪𝘯𝘨 𝘬𝘰𝘯𝘵𝘦𝘯𝘵𝘰 𝘢𝘯𝘶𝘮𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘭𝘢𝘨𝘢𝘺𝘢𝘯 𝘬𝘰. 𝘔𝘢𝘳𝘶𝘯𝘰𝘯𝘨 𝘢𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘮𝘶𝘩𝘢𝘺 𝘴𝘢 𝘩𝘪𝘳𝘢𝘱 𝘰 𝘨𝘪𝘯𝘩𝘢𝘸𝘢. 𝘕𝘢𝘵𝘶𝘵𝘶𝘯𝘢𝘯 𝘬𝘰 𝘯𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘭𝘢𝘩𝘢𝘵 𝘯𝘨 𝘪𝘵𝘰, 𝘬𝘢𝘺𝘢 𝘮𝘢𝘨𝘪𝘯𝘨 𝘢𝘯𝘶𝘮𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘭𝘢𝘨𝘢𝘺𝘢𝘯 𝘬𝘰, 𝘣𝘶𝘴𝘰𝘨 𝘮𝘢𝘯 𝘰 𝘨𝘶𝘵𝘰𝘮, 𝘴𝘢𝘨𝘢𝘯𝘢 𝘰 𝘴𝘢𝘭𝘢𝘵, 𝘬𝘰𝘯𝘵𝘦𝘯𝘵𝘰 𝘱𝘢 𝘳𝘪𝘯 𝘢𝘬𝘰. 𝘒𝘢𝘺𝘢 𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘩𝘢𝘳𝘢𝘱𝘪𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘩𝘪𝘵 𝘢𝘯𝘰𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘭𝘢𝘨𝘢𝘺𝘢𝘯 𝘴𝘢 𝘱𝘢𝘮𝘢𝘮𝘢𝘨𝘪𝘵𝘢𝘯 𝘯𝘨 𝘵𝘶𝘭𝘰𝘯𝘨 𝘯𝘪 𝘊𝘳𝘪𝘴𝘵𝘰 𝘯𝘢 𝘯𝘢𝘨𝘱𝘢𝘱𝘢𝘵𝘢𝘵𝘢𝘨 𝘴𝘢 𝘢𝘬𝘪𝘯. 𝗙𝗜𝗟𝗜𝗣𝗢𝗦 𝟰:𝟭𝟬–𝟭𝟯

Ang sulat ni Pablo sa mga taga-Filipos ang isa sa mga liham niya na pinakanagbibigay ng lakas ng loob. Kahit hindi maginhawa ang kalagayan niya dahil isinulat niya ito habang siya ay nakakulong, puno pa rin ito ng kagalakan. Dahil ito sa muling pagpapakita ng iglesya sa Filipos ng malasakit sa kanya. Ipinadala nila kay Epafroditus ang isang regalo na nagpakita na handa silang makibahagi sa hirap na dinaranas ni Pablo. Pero higit pa sa regalo ang ipinakita nila. Nang si Epafroditus ay magkaroon ng malubhang karamdaman, hindi nanghina ang kanilang malasakit kay Pablo o sa gawain ng ebanghelyo. Sa panahon ng pagsubok, ipinahayag ni Pablo ang katotohanang ito: sa kasaganaan man o sa kakulangan, sa kalayaan man o sa pagkakakulong, ang kanyang lakas ay laging nagmumula kay Cristo. Ngayon, titingnan natin kung paano rin tayo matututo na maging makontento sa bawat panahon sa ating buhay—sa pamamagitan Niya na nagbibigay sa atin ng lakas.

𝟭. 𝗠𝗮𝘁𝘂𝘁𝘂𝘁𝗼 𝘁𝗮𝘆𝗼𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗴𝗶𝗻𝗴 𝗸𝗼𝗻𝘁𝗲𝗻𝘁𝗼 𝘀𝗮 𝗽𝗮𝗻𝗮𝗵𝗼𝗻 𝗻𝗴 𝗸𝗮𝘀𝗮𝗴𝗮𝗻𝗮𝗮𝗻.

𝘔𝘢𝘳𝘶𝘯𝘰𝘯𝘨 𝘢𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘮𝘶𝘩𝘢𝘺 𝘴𝘢 𝘩𝘪𝘳𝘢𝘱 𝘰 𝘨𝘪𝘯𝘩𝘢𝘸𝘢. 𝘕𝘢𝘵𝘶𝘵𝘶𝘯𝘢𝘯 𝘬𝘰 𝘯𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘭𝘢𝘩𝘢𝘵 𝘯𝘨 𝘪𝘵𝘰, 𝘬𝘢𝘺𝘢 𝘮𝘢𝘨𝘪𝘯𝘨 𝘢𝘯𝘶𝘮𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘭𝘢𝘨𝘢𝘺𝘢𝘯 𝘬𝘰, 𝘣𝘶𝘴𝘰𝘨 𝘮𝘢𝘯 𝘰 𝘨𝘶𝘵𝘰𝘮, 𝘴𝘢𝘨𝘢𝘯𝘢 𝘰 𝘴𝘢𝘭𝘢𝘵, 𝘬𝘰𝘯𝘵𝘦𝘯𝘵𝘰 𝘱𝘢 𝘳𝘪𝘯 𝘢𝘬𝘰. 𝗙𝗜𝗟𝗜𝗣𝗢𝗦 𝟰:𝟭𝟮

Ang tunay na kasiyahan ay hindi tungkol sa pag-iipon o pagtatago ng yaman. May mga nabubuhay sa kasaganaan pero hindi pa rin nararanasan ang kagalakan at kabuuan na si Cristo lamang ang makakapagbigay. Walang halaga ang makuha ang buong mundo kung mapapahamak naman ang ating kaluluwa (Marcos 8:36–38). Makokontento tayo hindi dahil marami ang mayroon tayo, kundi dahil nasa puso natin si Cristo. Ang lalim ng ating relasyon sa Kanya ang humuhubog sa kung paano natin hinaharap ang bawat sitwasyon. Kapag mas lumalalim ang ating pagkakakilala sa Kanya, mas nagiging matatag tayo sa pamumuhay nang may layunin—ginagamit ang mga biyaya Niya para maglingkod, hindi para itago lang. Sa buhay mo, paano ka nagkaroon ng kagalakan dahil sa paggamit ng mga tinanggap mo para sa layunin ng Diyos? Paano hinahamon ng 1 Timoteo 6:17–18 ang mga may yaman na gamitin ito nang maayos?

𝟮. 𝗠𝗮𝘁𝘂𝘁𝘂𝘁𝗼 𝘁𝗮𝘆𝗼𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗸𝗼𝗻𝘁𝗲𝗻𝘁𝗼 𝘀𝗮 𝗽𝗮𝗻𝗮𝗵𝗼𝗻 𝗻𝗴 𝗽𝗮𝗻𝗴𝗮𝗻𝗴𝗮𝗶𝗹𝗮𝗻𝗴𝗮𝗻.

𝘔𝘢𝘳𝘶𝘯𝘰𝘯𝘨 𝘢𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘮𝘶𝘩𝘢𝘺 𝘴𝘢 𝘩𝘪𝘳𝘢𝘱 𝘰 𝘨𝘪𝘯𝘩𝘢𝘸𝘢. 𝘕𝘢𝘵𝘶𝘵𝘶𝘯𝘢𝘯 𝘬𝘰 𝘯𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘭𝘢𝘩𝘢𝘵 𝘯𝘨 𝘪𝘵𝘰, 𝘬𝘢𝘺𝘢 𝘮𝘢𝘨𝘪𝘯𝘨 𝘢𝘯𝘶𝘮𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘭𝘢𝘨𝘢𝘺𝘢𝘯 𝘬𝘰, 𝘣𝘶𝘴𝘰𝘨 𝘮𝘢𝘯 𝘰 𝘨𝘶𝘵𝘰𝘮, 𝘴𝘢𝘨𝘢𝘯𝘢 𝘰 𝘴𝘢𝘭𝘢𝘵, 𝘬𝘰𝘯𝘵𝘦𝘯𝘵𝘰 𝘱𝘢 𝘳𝘪𝘯 𝘢𝘬𝘰. 𝗙𝗜𝗟𝗜𝗣𝗢𝗦 𝟰:𝟭𝟮

Sinusubok ng mga panahon ng kakulangan ang ating pananampalataya, pero paalala ni Jesus na huwag tayong mag-alala dahil alam ng ating Ama sa langit kung ano ang kailangan natin (Mateo 6:25–30). Ang tunay na kasiyahan ay hindi nagmumula sa kung ano ang meron tayo, kundi sa pagtitiwala sa Diyos kahit mahirap ang sitwasyon. Sa panahon ng pangangailangan, ang katiyakan natin ay hindi nakasalalay sa ating kalagayan kundi kay Cristo mismo. Ano ang sinasabi ng Salmo 37:25–26 tungkol sa katapatan ng Diyos sa pagbibigay ng mga kailangan natin? Paano mo naranasan ang Kanyang pag-aaruga at pagkakaloob sa gitna ng isang mahirap na panahon?

𝟯. 𝗦𝗮 𝗹𝗮𝗵𝗮𝘁 𝗻𝗴 𝗯𝗮𝗴𝗮𝘆, 𝗺𝗮𝗮𝗮𝗿𝗶 𝘁𝗮𝘆𝗼𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗸𝗼𝗻𝘁𝗲𝗻𝘁𝗼 𝗸𝗮𝘆 𝗝𝗲𝘀𝘂𝘀 𝗻𝗮 𝗻𝗮𝗴𝗯𝗶𝗯𝗶𝗴𝗮𝘆 𝘀𝗮 𝗮𝘁𝗶𝗻 𝗻𝗴 𝗹𝗮𝗸𝗮𝘀.

𝘒𝘢𝘺𝘢 𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘩𝘢𝘳𝘢𝘱𝘪𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘩𝘪𝘵 𝘢𝘯𝘰𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘭𝘢𝘨𝘢𝘺𝘢𝘯 𝘴𝘢 𝘱𝘢𝘮𝘢𝘮𝘢𝘨𝘪𝘵𝘢𝘯 𝘯𝘨 𝘵𝘶𝘭𝘰𝘯𝘨 𝘯𝘪 𝘊𝘳𝘪𝘴𝘵𝘰 𝘯𝘢 𝘯𝘢𝘨𝘱𝘢𝘱𝘢𝘵𝘢𝘵𝘢𝘨 𝘴𝘢 𝘢𝘬𝘪𝘯. 𝗙𝗜𝗟𝗜𝗣𝗢𝗦 𝟰:𝟭𝟯

Si Cristo ang nagbibigay sa atin ng kakayahang magtiyaga nang may matibay na puso sa panahon ng kasaganaan at kakulangan. Kapag inuuna natin ang kaharian ng Diyos, makakampante tayo sa Kanyang pangako na ibibigay Niya ang kailangan natin—hindi lang ang mga kailangan natin sa araw-araw, kundi pati ang pasensya, lakas, at pagtitiyaga na magtiwala sa itinakda Niyang tamang panahon (Mateo 6:33). Ito ang ating proteksyon mula sa pagiging sakim at nagpapatibay sa ating puso na nakatali sa Kanya, dahil alam nating ligtas ang ating buhay sa Kanyang mga kamay. Ano ang sinasabi ng Isaias 40:29–31 tungkol sa lakas na ibinibigay ng Diyos? Sa buhay mo, paano ka umaasa sa Kanyang lakas upang magpatuloy sa kabila ng lahat ng nangyayari?

𝗔𝗣𝗣𝗟𝗜𝗖𝗔𝗧𝗜𝗢𝗡

• Huminto at pag-isipan kung paano ipinakita ng Diyos ang Kanyang katapatan sa ’yo sa panahon ng kasaganaan at kakulangan. Paano ka nito natutulungan na magtiwala sa Kanya ngayon? 

• Isipin ang isang bahagi ng buhay mo kung saan nahihirapan kang makontento (hal., pinansyal, pagpapalaki ng anak, o trabaho). Ipagdasal sa Diyos na turuan ka kung paano bumitiw sa pag-aalala o paghahambing at magpahinga sa Kanyang kakayahang ibigay ang mga pangangailangan mo. 

• Paano mo magagamit ang meron ka ngayon—marami man o kaunti—para pagpalain ang iba at akayin sila patungo kay Cristo?

𝗣𝗥𝗔𝗬𝗘𝗥

• Pasalamatan ang Diyos sa Kanyang pagkakaloob sa bawat panahon. Purihin Siya sa mga panahon ng kasaganaan at sa paalala na ang tunay na kasiyahan ay nagmumula sa Kanya. 

• Ipagdasal na pagkalooban ka ng lakas upang mas lalo pang magtiwala sa Diyos, lalo na sa mga panahon ng pangangailangan. Manalangin na kahit sa kakulangan, ang iyong kagalakan ay manatiling nakatali sa Kanya. 

• Ipagdasal na magkaroon ka ng pusong kontento kay Cristo at inuuna Siya sa lahat ng bagay. Ipanalangin na matulungan mo rin ang iba na ipamuhay ang katotohanang ito.